تکنیک تجزیه و تحلیل خطا و اثرات آن (Failure mode and effects analysis)
روشی برای پیش‌بینی و پیشگیری از مشکلات (خرابی‌ها)، عیوب و نواقصی که می‌تواند در طراحی یک محصول یا طراحی فرایند تولید یک محصول به وجود آید تا از دوباره کاری‌ها و صرف وقت مجدد برای طراحی محصول و فرآیندهای ساخت جلوگیری گردیده تا هزینه‌های طراحی و تولید محصول کاهش یابد. به صورت رسمی اواخر دهه 1940 برای مقاصد نظامی در امریکا مطرح گردید و در اواخر دهه 1970 شرکت فورد آن را در صنعت خودرو مطرح ساخت و امروز به صورت گسترده‌ای در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اين روش در حقيقت پاسخی به پرسش های زير است:
– شکست در چه تجهيزاتی می تواند رخ دهد ؟
– چگونه شکست اتفاق می افتد ؟
– دفعات تکرار آن چقدر خواهد بود ؟
– اثرات اين شکست چه خواهد بود؟
– پيامد ايمنی، بهداشتی و محيط زيستی آن چه خواهد بود ؟
در این روش نخست بايد اطلاعات دقيقی در مورد فرآيند بدست آورد و سپس تمامی خطرات محيطی، تجهيزاتی، مواد، انسانی و اثر آن را بر انسان، تجهيزات ، محيط زيست و … در کاربرگ FMEA آورده شود، همچنین می بايست علل وقوع هر خطر را نيز ثبت کرد و همچنین به منظور ارزيابی بهتر، ستونی برای تشريح خطرات ناشی از انجام اقدامات کنترلی را در کاربرگ جای داد. سپس از طريق جدول های اين روش و همين طور فرمول محاسبه RPN می توان علاوه بر شناسايی خطرات به تعيين سطح ريسک پرداخت.
تجزیه و تحلیل حالت ها و اثرات شکست (FMEA) یک رویکرد گام به گام برای شناسایی تمامی نقایص احتمالی در یک فرآیند طراحی، تولید یا مونتاژ یا محصول یا خدمات می باشد. حالت های شکست به معنی راه ها و یا حالت هایی است که در آن چیزی ممکن است خراب شود. خرابی هر گونه خطا یا نقص، به ویژه آنهایی که بر مشتری تاثیر می گذارد، بوده و می تواند بالقوه یا واقعی باشند.
“تجزیه و تحلیل اثرات” به مطالعه پیامدهای این شکست ها اشاره دارد. شکست ها با توجه به عواقب جدی آنها، چگونگی وقوع آنها و نحوه ی شناسایی آنها، اولویت بندی می شوند. هدف FMEA این است که اقدامات لازم را برای از بین بردن یا کاهش خرابی ها با شروع از اولویت های بالاتر انجام دهیم.
منبع : پاورپوینت FMEA
درباره این سایت